Główną przyczyną biegunek bakteryjnych u młodych cieląt jest Escherichia coli, a największą podatność nowo narodzonych cieląt na zakażenia patogennymi szczepami E. coli (ETEC) obserwuje się w ciągu pierwszych 4 dni po porodzie.
Toksyny produkowane przez te bakterie to bardzo silnie działające produkty ich przemian metabolicznych, które uwalniają się w trakcie życia bakterii (toksyny shiga) lub po ich rozpadzie (enterotoksyny - LPS).
Działają one na organizm cielęcia w taki sposób, że zakłócają wiele podstawowych procesów życiowych. Dochodzi do upośledzenia funkcji i niewydolności wielu narządów i w konsekwencji prowadzi do powstania wstrząsu toksycznego.
Biegunka występująca podczas zakażeń E. coli to biegunka wydzielnicza, inaczej sekrecyjna.
Mechanizm powstawania tego rodzaju biegunki polega na tym, że bakterie przyczepiają się do dojrzałych komórek nabłonka jelitowego, namnażają się i wytwarzają toksyny, które uszkadzają błonę śluzową jelita. Wynikiem tego procesu jest zwiększone wydzielanie płynów i elektrolitów do światła jelita, co powoduje biegunkę.
Objawy kliniczne wstrząsu toksycznego u cieląt:
Postępowanie terapeutyczne, zalecane przez lekarza weterynarii w leczeniu biegunek wywoływanych przez patogenne szczepy E. coli, obejmuje leczenie objawowe i przyczynowe.
Leczenie objawowe to możliwie szybkie uzupełnienie energii, płynów i elektrolitów oraz zwalczanie kwasicy metabolicznej, która często towarzyszy biegunce.
Leczenie przyczynowe to wykorzystywanie substancji czynnych, najczęściej antybiotyków, które działają bakteriobójczo na patogenne szczepy E. coli. Niektóre z nich mają zdolność neutralizacji toksyn bakteryjnych, co jest bardzo pomocne w zwalczaniu przyczyn i objawów wstrząsu toksycznego.
Takim optymalnym rozwiązaniem jest połączenie w jednej iniekcji dwóch antybiotyków – amoksycyliny i kolistyny. Unikalną zaletą tego połączenia w porównaniu do innych antybiotyków jest zdolność neutralizacji enterotoksyny i shigatoksyny produkowanych przez patogenne szczepy E. coli (ETEC).
Hodowco Pamiętaj !
Skontaktuj się z Twoim lekarzem weterynarii i ustal z nim optymalny model postępowania.