Zawsze na drugim planie? Spraw, by pies przestał cię ignorować na spacerze!

Pierwsza z przyczyn związana jest z psią naturą i faktem, że pies, zanim na dobre zadomowił się w naszych mieszkaniach, żył dziko lub półdziko, przemierzał dziesiątki, a nawet setki kilometrów każdego tygodnia, eksplorował. Każdy spacer jest więc dla niego małym powrotem do przeszłości, podczas którego zapomina o opiekunie i cieszy się każdą chwilą eksploracji terenu.

Drugą przyczyną braku posłuszeństwa na zewnątrz jest… nos. Psi nos jest setki razy bardziej wyczulony na zapachy niż nasz. Wyobraźmy sobie, że wchodzimy do piekarni i czujemy z jakiej mąki był zrobiony chleb, jak pachnie każde ziarno słonecznika w bułce, czy dżem w pączku jest na żelatynie, czy agarze… Czy umiałbyś skupić się na włożeniu do koszyka właściwych produktów, gdybyś czuł to wszystko?

Tak! Tak właśnie czuje pies. Trudno jest mu więc skupić się na twoich słowach i poleceniach, gdy zewsząd dociera do niego tyle bodźców zapachowych.

Trzecią ważną przyczyną nieposłuszeństwa na spacerze jest zbiór niezaspokojonych potrzeb naszego pupila. Oto kilka z nich:

• zbyt krótkie spacery,
• niezaspokojona potrzeba pracy węchowej,
• niedopracowana nauka skupienia i przywołania,
• słaba socjalizacja pierwotna i wtórna,
• typ rasy psa (rasy myśliwskie, rasy pierwotne),
• niedostateczna wiedza na temat komunikacji człowiek – pies.

Ćwicz skupienie
Zacznij od treningów w domu, potem na spacerze w waszej okolicy, następnie w różnych nowych miejscach stopniowo zwiększając natężenie czynników rozpraszających (np. dom ➔ podwórko ➔ najbliższa okolica ➔ parki ➔ wybiegi dla psów ➔ sklepy ➔ restauracje ➔ centrum miasta).

Trenuj przywołanie
Zawsze nagradzaj psa, kiedy do ciebie wróci. Zacznij od terenu ogrodzonego, potem spróbuj w parku na długiej lince, następnie w lesie, w centrum miasta i przy innych psach. Pamiętaj o tym, że dopiero kiedy pies za każdym razem wraca na danym terenie, możesz przejść do treningów w terenie trudniejszym dla psa.

Wprowadź zabawy węchowe
Możesz skorzystać z maty węchowej lub innych zabawek, przy których pies popracuje węsząc, albo zorganizować zabawę w „szukaj smaczka”. Zabawa polega na chowaniu smakołyków w danym pokoju w różnych miejscach, np. za zasłonką, pod poduszką, na szafce oraz wydaniu psu polecenia „szukaj”; zadaniem pupila jest znaleźć ukryte przez ciebie skarby.

Wydłuż czas spacerów
Pies na spacerze powinien mieć czas i możliwość na eksplorację terenu, węszenie, znaczenie moczem (komunikację z innymi osobnikami), zmęczenie fizyczne oraz zaspokojenie potrzeb fizjologicznych. Jak pewnie zauważyłeś, potrzeby fizjologiczne są na końcu listy. Spacer nie powinien ograniczać się tylko do ich zaspokojenia. 30 minut 3 razy dziennie to absolutne minimum, aby pies mógł prawidłowo funkcjonować.

Jeśli jesteś posiadaczem rasy myśliwskiej lub pierwotnej – masz utrudnione zadanie
Rasy myśliwskie zostały wyhodowane i „zaprogramowane” do tego, żeby używać nosa, nawęszać, tropić i nie reagować na głośne dźwięki, w tym twoje wołanie… Musisz więc włożyć więcej wysiłku i cierpliwości w szkolenie pupila, który ma naturę myśliwego. Rasy pierwotne miały za zadanie przemierzać setki kilometrów i raz na jakiś czas dostawały polecenie od przewodnika. Nie są dobrymi słuchaczami ani nie mają w genach pracy z człowiekiem. Rasy te będą diametralnie różniły się od np. ras pasterskich, które są nastawione na współpracę z opiekunem. Dlatego, jeśli masz spaniela lub chow chow’a, wasza praca będzie zupełnie inna niż opiekuna border collie lub owczarka niemieckiego.

Przypomnij sobie, jak to było, kiedy twój pies był szczeniakiem?
Czy w wieku 2,5-5 miesięcy aktywnie i bez stresu poznawał świat? Czy był odważny, czy lękliwy? Może w tym wieku nie miał jeszcze wszystkich szczepień i nie mógł wychodzić na spacery? Być może na coś chorował? A może całe szczenięctwo spędził na wsi, gdzie było spokojnie? Jest też możliwe, że nie znasz przeszłości swojego psa, ponieważ go adoptowałeś.

Jeśli socjalizacja pierwotna i/lub wtórna twojego psa była nieprawidłowa – skutkiem będzie prawdopodobnie jego nieodpowiednie zachowanie na spacerze. Może obawiać się różnych czynników, które są nieodłączną częścią miejskiej dżungli, np. autobusów, tłumu ludzi, sygnalizacji świetlnej, dźwięków motocykla czy biegaczy. Może też po prostu nie być do nich przyzwyczajony. Zaobserwuj czy twój pies czuje się komfortowo podczas spacerów.

Popracuj nad komunikacją
Obecnie na rynku jest wiele książek, artykułów czy webinarów o psiej komunikacji. Jeśli nie jesteś pewien czy rozumiesz sygnały, które twój pies ci wysyła lub czy on rozumie, co do niego mówisz, może warto pogłębić wiedzę i popracować nad tym, by „dogadywać się” lepiej.

Nieposłuszeństwo naszych psów podczas spacerów ma wiele przyczyn o różnym podłożu. Jeśli twój pies nie słucha cię na zewnątrz, nie przychodzi na zawołanie i jest „głuchy” na polecenia – skorzystaj z jednej, kilku lub wszystkich opcji opisanych w artykule. Pracę z psem można zacząć w każdym wieku. Wspólne treningi to nie tylko nauka posłuszeństwa, ale budowanie więzi, zaufania i szacunku między wami.